ANNE BABA OLMAK     

Anne-baba olma bizim sorumluluğumuzdur. Çocukların bu konuda herhangi bir sorumluluklarının olmadığı ise açık bir gerçektir. Anne-baba sorumluluğu, isteyerek veya istenmeyerek alınmış olsa da artık bu sorumluluktan kaçma olanağı yoktur. Kişi canının istediği an bu sorumluluğunu bırakamaz. Aynı zamanda bu sorumluluk, günde 24 saat çalışmayı gerektiren bir iştir. Anne-baba olduğunuzda kendi yaşamınızın dışında yeni ve önemli bazı görevler almak zorundasınızdır. En önemli görev, çocuklar için iyi ve olumlu bir “model” olmaktır. Çocuklar yaşamlarında ve özellikle de ilk 7 yıl boyunca ebeveynlerin hareketlerine ve davranışlarına bakarak kişilik gelişimlerinin temellerini oluştururlar. İyi ve olumlu bir rol modeli olmak bu açıdan çok önemlidir. İkinci önemli bir görev de mesaisi bitmeyen bir eğitici ve bir öğretmen olabilmektir. Çocuklar her şeyi bir teyp gibi kaydederler ve kaydettiklerini bir ayna gibi duygu, düşünce ve davranışlarında yansıtırlar. Çocukların kendilerine ait farklı düşüncelere sahip olabilecekleri unutulmadan ve onlara saygı göstererek kendileri olmalarını öğreten bir eğitici olmak gereklidir. İyi bir eğitici olarak yanlışlıklarına dur demek, şımartmamak, iyi alışkanlıklar kazandırmak ve dürüstlüğü, sorumluluğu, bağımsızlığı, özgüveni, özsaygıyı ve başkalarına saygıyı öğretmek anne-babaların görevlerdir. Çocuklara karşı “lütfen” ve “teşekkür ederim” demek, başkalarına karşı nazik olmak, davranışlarının nedenini anlamaya çalışmak, yol göstermek, paylaşmak, onların sağlığına dikkat etmek, güzel davranışlarını övmek, takdir etmek, önlerine gerçekçi hedefler koymak, olumlu geri bildirimlerde bulunmak, yapıcı eleştiriler yapmak, onları olumlu yönde cesaretlendirmek sorumluluklarımızdır. Anne-baba olmak aynı zamanda iyi bir arkadaş olmayı da gerektirir. Tıpkı iyi bir arkadaşın olması gerektiği gibi, onlarla vakit geçirmek, onları sevmek, onlara anlayış göstermek, onlarla beraber bir şeyler yapmak, onları olduğu gibi kabul etmek, onlara özen göstermek, yardımcı olmak ve cesaret vermek, iyi bir dinleyici olmak ve onları anlamaya çalışmak gereklidir. Sonuç olarak anne-baba olunduğunda iyi ve olumlu rol modeli, arkadaş ve öğretmen olmak kaçınılmaz bir şekilde yapılması zorunlu olan görevler haline gelmektedir.

Anne-baba olmak özel amaçlı bir görevdir. Görev, çocuklara bakım vermek ve onları yetiştirmektir. Çocuk yetiştirmenin hedefi  temel bilimsel doğrular çerçevesinde çocuklara gerekli ortamı sağlayıp uygun davranışlar göstererek ve onlara temel evrensel doğrular vererek, çocuklara kendileri olmalarını öğretmektir. Özel amaçlı bir görev almış olan anne-babaların temel bazı özelliklere sahip olmaları gereklidir.

Öncelikle çocuklarla özenli konuşmak ve onları dinlemek önemli ve vazgeçilmezdir. Çocuklarla açık, net ve lafı uzatmadan konuşulmalıdır. Çocukları dikkatli ve istekli dinlemek zorunludur. Bunlar yapılamadığında çocuklarla doğru bir iletişim kurulamaz. İstek ve arzularımız açık ve net anlatılmalıdır. Laf uzatılırsa kafaları karışabilir ve söylenenlerin önemli bir kısmını anlamayabilirler. Bazen açık ve net konuşsanız da çocuklar anne-babalarını dinlemezler. Çünkü onların da kendilerine göre istek ve arzuları vardır ve bunlar anne-babanınkilerle aynı değildir. Onları dinlemeden de iletişim kurulamaz. İyi bir iletişim içinde onunla aynı seviyede konuşmak, basit kelimeler kullanmak, bağırmamak, beklentileri açık ve net anlatmak gereklidir. Dili iyi kullanmak, konuşurken çocukların gözleri içine bakmak, onların kendilerini ifade etmelerine olanak tanımak, örnek olmak, onları dinlemek ve duymak iyi iletişimin kurallarıdır.   

Anne-baba tutarlı olmalıdır. Turtalı olmak, çocukların dönem özelliklerine ve mantık kurallarına uygun ve birbirine uyumlu kurallar koymak, bunları değiştirmemek ve bu kurallardan vazgeçmemektir. Kurallar ve sınırlar, çocukları anlayarak, onların neleri başarabileceklerinin bilincinde olarak, onların çocuk olduklarını unutmadan, uygun ve gerçekçi olarak konulmalıdır. Anne-babalar çocuklara bir şey söylemeden ve onlarla konuşmadan önce iyi düşünmelidirler. Yapamayacakları herhangi bir şeyi söylemeleri uygun değildir. Aksi halde çocuklar asla anne-babalarına inanmazlar. Dakik olmak, söylenenlerden taviz vermemek, pazarlık etmemek doğru yaklaşımdır. Anne-babalar sabırlı, anlayışlı, hoşgörülü olmak zorundadırlar. Gerçekçi beklentiler içerisinde olmak, yeterince ilgi göstermek ve gerçekçi övgülerde bulunmak önemlidir. Çocukları yönetmenin en iyi yollarından biri mizahtır. Olaylara olumlu yaklaşmak, gündelik işleri neşeli hale getirmek ve gülmeyi unutmamak her şeyi keyifli anlara çevirebilir. Çocuklara huzurlu ve mutlu bir yuva sunmak kadar onlar için güzel ve değerli başka bir şey yoktur.

Anne-baba olmak zor bir iştir. Sorunlar ve problemler tüm anne babaların sorunları ve problemleridir. Kimse mükemmel değildir. Her zaman mükemmel olunamaz. Anne-baba ve çocuk ilişkisi ve oyun terk edilemez. Bu nedenle anne-baba olmaya çalışmak ve önerileri denemek gereklidir ve kaçınılmazdır. Her koşulda ve her zaman gülümsemek ve olumlu yaklaşmak iyidir. Bu, yaşamı daha neşeli hale getirilebilir.