SEVGİ VE GÜVEN

Sevgi, insanı bir şeye veya bir kimseye karşı yakın ilgi ve bağlılık göstermeye yönelten duygudur. Sevmek ise sevgi ve bağlılık duymaktır. Çocuklar yaşantılarında sevmeyi ancak sevilerek öğrenirler. Anne-babaların çocuklara karşı en önemli görevi, çocuklara sevildiklerini hissettirmektir.

Doğumdan itibaren uzun bir süre temel bakım veren kişinin çocuk için önemi çok büyüktür. Temel bakımı veren kişinin çocuğu gerçekten seven; ona bağlanabilen; mutlu, huzurlu ve tahammüllü bir kişi olması ve de bakımın düzenli, periyodik, devamlı ve tutarlı verilmesi gerekmektedir.

Güven, korku, çekinme ve kuşku duymadan inanma ve bağlanma duygusudur. Temel bakım veren kişinin (annenin) sevgi dokunuşlarıyla ve sevgi sözleriyle bebeğin ihtiyaçlarını uygun şekilde gidermesi ve bunların tekrarı bebekte sevgi ve şefkat gelişimine neden olur. İhtiyaçlarının devamlı ve düzenli karşılanması güveni oluştururken annenin sevgi ve şefkati ise çocukta sevgi ve şefkati oluşturarak, geliştirir.

Çocuklara her zaman net ve kararlı davranılmalı ve onlarla bu şekilde konuşulmalıdır. Sevgi temelinde kararlı ama sakin ve yumuşak olunmalı ve bu şekilde davranılmalıdır. Her şeye evet demek kadar her şeye hayır demek de yanlıştır Gerçekten yapılmaması gerekenlere hayır demek, çocuğa güven verir ve ona doğruyu öğretir. Fakat hayır denildiğinde, niçin hayır denildiğinin açıklaması ise çocuğun yaşına uygun ve onun anlayabileceği şekilde olmalıdır. Çocuklar için doğru ve yanlışı öğreten,  sevgi temelinde sertlik uygulamayan, ancak karalı otorite gösteren ebeveynler olunmalıdır.

Koşulsuz sevgi çocuklara verilecek en değerli hediyedir.

DEVAMI>>