KORKU
Çocuklarda korku, çocuk gelişiminin bir parçasıdır.
Çocuğun bilemediği, anlayamadığı ve somutlaştıramadığı her türlü kavram, korku geliştirebilir. Çocuğun kendine olan güvenini sarsacak, azaltacak, güvensizlik yaratacak her türlü eylem ve davranış biçimi de korku oluşumuna neden olabilir.
Bebeklerde duygusal bir gelişim ve herhangi bir öğrenme olmadan doğuştan bir korku eğilimi olduğu belirtilmektedir. Yaşamın ilk döneminde, 6. aydan sonra aşırı uyarılar ve hoş olmayan durumlarla bağıntılı olarak ağlama sergilenebilir. Bu dönemden sonra bebekler için her şey korkutucu olabilir. Beklenmedik ve kontrol edilemez durumlar, alışılmadık sesler, gürültüler, alışılmamış bir nesne, yüzler, yabancılar korku yaratabilir. Bebekler acıkma, susama, altını ıslatma gibi kendi içinden gelen nedenlere karşı da korku gösterebilirler.
Bebekler ilk yaş içersinde anneye geliştirdikleri bağlılıktan sonra ayrılık endişesinden kaynaklanan bir korku hissedebilirler. Anne bebeğin görüş alanından çıktığında, bebekte süreklilik kavramı gelişmediğinden giden anne bir daha geri dönmeyecekmiş gibi algılanır ve bebek ayrılık korkusu yaşar. Yürümeye başlayan çocukta yükseklik korkusu görülebilir. Ayağa kalkan bebek, özgürleşme hazı yanında, birden zemine bakarak korku yaşayıp, oluşan korkudan kurtulmak için olduğu yere çökebilir. 18–36 aylık bebekler de tehlike olarak algıladıkları birçok şey ve durumda korku duyarlar. 2–3 yaş arasında yüksek seslerden ve hayvanlardan korku, karanlık oda korkusu, ebeveynlerden ayrılma ve kişisel çevredeki değişikliklerden kaynaklanan korkular en sık rastlanılan korkulardır. 3 yaşına kadar olan korkular somut şeylerden olan korkulardır. 3-6 yaş arasında görülen korkular ise hayal dünyası artık gelişmiş olduğu için fantastik (gerçek olmayan, hayalî) durum korkularıdır. 3 yaşından sonra karanlık, hırsız ve hayali nedenlere (canavar, hayalet, öcü) bağlı korular başlayabilir. Karanlık korkusu ve uykuya dalma korkuları özellikle sık yaşanan korkulardır. Çocuklarda 5–6 yaş arasında genelde ebeveynlerin yaşlanacağı veya hastalanacağı ile ilgili korkular oluşabilir.
Gelişim dönemlerinde görülen korkularda süre ve şiddet yönünden artma olmadığı sürece bu korkular normal olarak kabul edilmelidir. Korkularından dolayı çocuğu ayıplamak ve utandırmaktan kaçınılmalıdır. Çocuğun korkuları oluştuğunda ebeveynler, çocukların kendilerine güvenini oluşturacak ve artıracak şekilde davranmalıdır.
DEVAMI>>